De Berewoutstraat verbindt de Vughterstraat met de Sint-Janssingel en Westwal. De straat dankt haar naam aan Arnout Berwout, die uit een oud-adellijke, Bossche familie voortkomt. Op 30 september 1352 kocht ze, samen met acht andere Bossche poorters, voor 8.000 pond het recht om de stadsmuren vanaf de Orthenpoort tot de Vughterpoort te mogen betimmeren met stenen huizen.
De Berewouthof met voormalige militaire woningen. Anno1966. Foto: Erfgoed ’s-Hertogenbosch nr. 0066992.
De familie had in de Berewoutstraat een zeer aanzienlijk huis, met de naam De Vergulde Os, dat via een gangetje met een poort in de Vughterstraat uitkwam. Het grote pand werd in 1618 omschreven als: “eene huysinge… boven ende blyckerye, daer eertijds eene huysinge op gestaen heeft, put, met eene grootte poorte uitgaende in de Berwersstraet, achterwaerts tot aan het erf van de Paters capucynen”. In die tijd stond het klooster van de kapucijnen in de Postelstraat. De huizen De Witte Leers (Vughterstraat 105) en De Drie Morianen (Vughterstraat 107) behoorden ook toe aan de familie Berwout. Archeoloog Hans Janssen vond bij opgravingen in 2000 aan de Berewoutstraat een onbekende, eind 13e eeuw gedempte, noord-zuid lopende Binnendiezetak. In het begin van de 14e eeuw is hierop een groot patriciërshuis gebouwd. Tegen het einde van diezelfde eeuw werd het afgebroken en vervangen door een aantal kleine huisjes. Waarschijnlijk gaat het bij dit patriciërshuis om het oudste stadshuis van de familie Berwout.
Clockgieterspoort
Aan de andere kant van de Berewoutstraat, nabij de stadswal, stond gieterij de Clockgieterspoort, waar kleine klokken werden gegoten. Oudste eigenaar ervan (rond 1480) was meester-klokkengieter Gobelius Moer, compagnon van de beroemde klokkengieter Geert van Wou, die in 1474 Bosch poorter was geworden. Een latere eigenaar was Peter van Oldenburch, de stadsbeul, of zoals hij zich noemde ‘de meester van den scherpe gerechte’. In 1733 was sprake van een complex bestaande uit de Clockgieterspoort, drie huisjes met tuinen, vijf andere huisjes (de galerij genoemd), een berg (werf van een afgebroken molen op Bastion Maria) en een daarop staand huisje, de Klock genoemd. Naast de Clockgieterspoort stond het Smidsgasthuis, door meester-smid Hendrik van Vessem en zijn vrouw Gudula van de Poel gesticht voor oude mannen. Bij testament van 20 juni 1420 doteerden zij het gasthuis met een huis en erf in de Berewoutstraat en met pachten.
Straatje van Pikarie
De straatnaam Berewoutstraat komt soms verbasterd voor als Berberstraat. In akten uit 1567 en 1587 wordt de straat ook Aert Berewoutstraat genoemd. Op 7 november 1615 werd vergunning verleend aan Paul Ambrosius van Gerwen voor de oprichting van een oliemolen aan de Berewoutstraat nabij de stadswal.
Tussen de nummers 26 en 28 van de Berewoutstraat zat een poort die toegang bood tot het zogeheten Straatje van Pikarie, ook wel Hofje van Pikarie genoemd. De oorsprong van deze straatnaam is moeilijk te achterhalen. Vermoedelijk woonde er in de 19e eeuw een Fransman, aan wie het straatje - eigenlijk meer een pleintje - zijn naam dankte.
Begin 20e eeuw heeft de straat enkele scholen gekend: de Zustersschool, de Bijzondere Meisjesschool, de Bewaarschool. Rond 1930 was in de straat een lagere school gevestigd, de ‘Berewoutschool’, die te boek stond als de armenschool van de parochie Sint-Cathrien. Een van de leerlingen van die armenschool was Marinus (Rinus) van der Lubbe, die in de wereldgeschiedenis als voetnoot te boek staat.
Rinus van der Lubbe
Rinus van der Lubbe was de man die op 27 februari 1933 zeer waarschijnlijk de Reichstag (parlementsgebouw) in Berlijn in brand had gestoken. De communist Van der Lubbe werd als dader opgepakt en na een politiek proces ter dood veroordeeld. Hitler kwam daarna aan de macht. Op 10 januari 1934 werd Van der Lubbe daadwerkelijk in Leipzig onthoofd. In 1943 bracht één van Adolf Hitlers beulen, Heinrich Himmler, een bezoek aan ’s-Hertogenbosch. Eigenlijk kwam hij voor Kamp Vught, maar hij bekeek ook twee woonhuizen in de Berewoutstraat en Kanaalstraat (zijstraat Zuid-Willemsvaart) van binnen. Van der Lubbes moeder had in de Berewoutstraat een kruidenierswinkeltje, dat ze na twee jaar moest verkopen. Ze verhuisde met haar kinderen naar een kleine bovenwoning in de Kanaalstraat.
Kazernes
Rond 1700 telde ’s-Hertogenbosch ongeveer 12.500 inwoners. Bovendien huisvestte het als garnizoensstad nog eens 10.000 militairen, die veelal een onderdak hadden bij de burgerij. Dat leidde vaak tot grote problemen. Daarom besloot de stadsregering in 1744 binnen de oude vestingmuren tot de bouw van vier kazernes: Mortelkazerne (cavalerie), Tolbrugkazerne (infanterie), Berewoutkazerne (artillerie), Sint-Jacobskazerne (infanterie).
Artilleriekazerne
Aan de Berewouthof, naast de Berewoutstraat, werd de Berewoutkazerne gebouwd. Er werden 384 manschappen van de veldartillerie in gehuisvest. Aan de westzijde van de kazerne leunden de officierswoningen aan tegen het Straatje van Pikarie.
De kazerne werd ook wel Barbarakazerne genoemd, omdat Sint-Barbara de beschermheilige van onder meer de artilleristen is. De Berewoutkazerne is een in schoon metselwerk opgetrokken complex met verdieping. De kazerne bestaat uit drie loodrecht staande vleugels, door een open hof omsloten, onder met Hollandse pannen gedekt, omlopend zadeldak. In de met een bakstenen gootuitkraging afgesloten gevels bevinden zich de kenmerkende 12-ruits ramen met ontlastingsbogen, zoals die ook van de andere kazernes bekend zijn. Boven de middeningang is een ovalen, hardstenen gevelsteen met Romeinse jaartal MDCCXLIV (1744) ingemetseld. Tegenover de kazerne bevindt zich aan de vestingmuur het Bastion Marie, ook bekend als ‘Het Bolwerck met de boompjes’. Later heeft op het bolwerk nog een molen gestaan met de naam ‘Nooitgedagt’.
Sfeervol hofje
In 1902 werd de kazerne verbouwd tot legermagazijn, toen werd ook het ijzeren hek geplaatst. De kazerne verloor haar militaire functie in 1920. In latere jaren heeft de kazerne een belangrijke inwendige verbouwing ondergaan. Door de gemeente is er toen een hofje voor senioren van gemaakt. Nog steeds staat de Berewouthof bekend als knus en sfeervol. In 1974 werd bij werkzaamheden aan het Bastion Maria een onderaardse gang ontdekt, die tot aan de Berewoutkazerne doorliep. Waar die voor diende, weet niemand. Sinds februari 1984 staat het gehele complex van de voormalige Berewoutkazerne geregistreerd als rijksmonument.
| 44 |