De Hollander Arnoud werd in 1423 hertog van Gelder, aangezien hij achterneef was van de kinderloos overleden Reinald van Gelder. Door de edelen en de staten van Gelder (ongeveer het huidige Gelderland) werd hij als zodanig herkend. De pas dertien jaar oude knaap werd in het begin bijgestaan door zijn vader, die als voogd fungeerde.

Met de staten van Gelder kwam hij echter later regelmatig in aanvaring. Arnoud maakte schulden en het hertogdom diende daarvoor op te draaien. Nog meerdere malen kwam hij in financiële problemen, onder andere omdat hij een kostbare reis ondernam naar het Heilige Land.

Adolf, de zoon van hertog Arnoud, kwam eveneens met zijn vader in conflict. Het leidde er zelfs toe dat er een tweespalt ontstond, waarbij Arnoud gevangen genomen werd en zes jaar in de cel verbleef. In 1473 zou Arnoud in Grave overlijden.

Er is een duidelijke relatie tussen Arnoud van Gelder en 's-Hertogenbosch. Regelmatig kwam hij naar de hoofdstad van de Meierij en bezocht er de Sint Jan en het Geertruiklooster. In dat klooster woonde een kennis van hem, Margriet van Eyck. Arnoud was eveneens lid van de Bossche Illustre Lieve Vrouwe Broederschap.

Aan het Geertruiklooster schonk hij regelmatig veel kostbaarheden, waaronder juwelen. Zuster Margriet had Arnoud tijdens zijn verblijf in de gevangenis zelfs aangeboden tijdens een bezoek om van kleren te wisselen, zodat Arnoud zou kunnen ontsnappen. Hij weigerde.

Toen Arnoud door zijn zoon was vrijgelaten trok hij naar 's-Hertogenbosch waar hij bijzonder gastvrij werd onthaald. Brabant was in die tijd in strijd gewikkeld met Gelder. Vele Bosschenaren ontvingen hem toen met brandende fakkels en leidden hem de stad in. Arnoud verbleef enige jaren in 's-Hertogenbosch in ballingschap. Zijn bewondering voor de Hertogstad bleef hij altijd behouden.

Na zijn dood in 1473 werd, volgens zijn wens, zijn hart in een zilveren kistje geplaatst, dat bewaard werd in het Bossche Geertruiklooster.