Personalia van personeel dat in 1912-1920 in dienst kwam: J.R. Pels

In het begin bemoeide de heer Pels zich met de winkeladministratie en intersseerde zich vooral voor accurate balansuitwerking. Langzamerhand ging hij over naar de praktische winkel-inspectie, waar hij door veel tact behoorlijk voet aan de grond kreeg om enkele jaren boven de partijen te komen en zijn functie volledig te gaan vervullen zoals die door de heer Jacques bedoeld was.

In de jaren 1920/30 had de heer Pels een belangrijk aandeel in het in de winkels doorvoeren en handhaven van het premieloon-systeem, dat in opdracht van de heer Jacg. de Gruyter was opgezet door de in 1920 in onze dienst getreden heer Claes (cand. Econ.). Het begrip 'loon naar produktie' (Taylor) deed in die tijd opgang. Na maandenlange studie en halve nachten lange besprekingen tussen de heren Jacq de Gruyter, Claes en Pels ontstond het loonstaatje per persoon, waarop per einde van elke balans ieder lid van het winkelpersoneel zijn - naar de behaalde winkelontvangsten - variabel loon kon aflezen. De basis van de opzet was: normaal loon bij normale ontvangsten in 24 dagen (balansperiode), hoger of lager loon bij hogere of lagere ontvangsten in deze 24 dagen, waarbij bij hogere lonen het percentage van de loonkosten langzamerhand moest afnemen. De ontvangsten- en loonschaaltjes

De heer Pels kreeg steeds meer vat op zijn uitgebreid personeel en wist vooral steeds meer goodwill te kweken door het bestuderen en het verzorgen der menselijke verhoudingen. In dit contact lag zijn sterkte en dus ook het persoonlijk succes van zijn betrekking. In zijn privé-omstandigheden was hij een tijd lang minder gelukkig. Midden in zijn ambtstijd werd hij nogal ernstig ziek - een long - aandoening. Hij ging hiervoor enkele jaren achter elkaar kuren in Davos in Zwitserland met gelukkig een algeheel herstel.

Persoonlijk heb ik zeer prettig met de heer Pels samengewerkt. Ik was vele jaren chef van de winkeladministratie toen hij het beheer had van de inspectie. We hadden wel eens meningsverschillen, waarbij ik in die jaren noagal eens fel kon zijn. Maar dan won het toch meestal zijn kalmte en correctheid en kwamen we toch steeds tot elkaar. Ik mocht zijn bijzondere sympathie ervaren doordat hij op mijn zilveren ambtsjubileum optrad als ceremoniemeester, wat, vooral tijdens het uitbundige en onvergetelijke avondfeest in de Lohengrin met directie en vele collega's een hele opgave was. In nog latere jaren werden we huisvrienden van elkaar (met bridge-avonden) tot aan de dood van zijn lieve en hartelijke 2e vrouw in 1944.

Toen de heer Pels naar de 60 liep, nam zijn werk-energie af en moest hij met zijn activiteit langzamerhand achter blijven bij de stteds aanhoudende expansie van de zaak. Hij ging 1 januari 1940 op voorlopig en 1 maart 1943 op definitief pensioen. Per 1 maart 1940 vierde hij in zeer intieme kring zijn zilveren jubileum. Hij heeft nog 19 jaren mogen genieten van wel verdiende rust. Het grootste gedeelte daarvan was hij pensiongast in 'De Kempen' te Heeze, waar hij, gezellig causeur als hij was, deel uitmaakte van de 'notabelen',die 'De Kempen' als stamgasten bezochten. Dat was voor hem een mooie tijd. Toen hij de ouderdom meer begon te voelen, betrok hij zijn laatste woning bij de Zusters te Heeze. Hoe hij zich hier voelde, lezen we per 21 juli 1959 (hij was toen 79 jaar oud) als zijn laatste gedachte: 'Wat ben ik blij mij tijdig aan de goede zorgen van de zusters te hebben toevertrouwd. Moge Onze Lieve Vrouw haar alles vergelden.'