afb.
.jpg "body=[<b>Beschrijving:</b> Adrianus Wilhelmina Boelens (1914-1978)<br><b>Bron:</b> Joop Boelens]")
Adrianus Wilhelmina Boelens
's-Hertogenbosch 1 juni 1914 - Boxtel 5 december 1978
Boelens
Adrianus Wilhelmina (Ad) Boelens
|
Koopman en fabrikant, geboren te ‘s-Hertogenbosch op 1 juni 1914, wonende aldaar, te Vught (NB) en te Boxtel (NB), overleden aldaar op 5 december 1978, zoon van Christianus Maria Wilhelmus Boelens en Johanna Maria van der Gelt. Ad is getrouwd te Boxtel op 29 mei 1937 met Johanna (Annie) Kusters, geboren te Best (NB) op 11 augustus 1918, wonende te Boxtel, overleden aldaar op 8 juli 2009, dochter van Jacobus Kusters en Wilhelmina van de Brand.1 Getuigen bij de geboorteaangifte: grootvader Bernard Boelens en diens neef Christ Jansen, koopman. Dit lijkt me echt zo’n dag waarop de vader van het kind, Christ Boelens, samen met zijn vader Bernard en Christje Jansen na het doen van de aangifte een borreltje is gaan pakken. De drie werkten samen op de markten. De periode van maart tot augustus 1917 heeft Ad doorgebracht in Strijp.2 Gelijk met zijn oudste broer Ben vertrekt hij in september 1920 naar Kerkrade, naar kostschool. In januari 1922 komt hij weer thuis wonen. Al jong werkte Ad mee in de zaak van zijn vader in de Hinthamerstraat, meestal in de grossierderij. Toen Annie 14 jaar oud was, in 1932, kwam zij als verkoopster bij Mag. de Bij werken. Zo hebben Ad en Annie elkaar leren kennen. Ook een broer van Annie werkte er. Vader Christ Boelens was tegen de omgang van zijn zoon met Annie Kusters, omdat haar vader, die een timmerfabriek had in Rosmalen, in die crisistijd failliet was verklaard. Christ weigerde zijn toestemming voor het huwelijk te geven. Het jonge stel moest naar de kantonrechter om te kunnen trouwen. Ze gingen in Boxtel in de Wilhelminastraat wonen. /001.org.jpg "body=[]") Trouwfoto Ad en Annie Boelens-Kusters.In het begin gingen ze samen op een tandem met textiel achterop de klanten af. Ze fietsten zelfs helemaal naar Limburg. Hij kreeg af en toe een handeltje om te verkopen. Dat kreeg hij niet van zijn vader, die bleef koppig en zei dat ze het zelf maar moesten uitzoeken. Deze situatie werd door de familie Boelens toch wel zielig gevonden. De familie zorgde ervoor dat ze een winkeltje in Rosmalen konden openen. Daar kregen zij wel goederen om te verkopen van vader Christ. Annie deed de winkel in Rosmalen en Ad bleef in de grossierderij van De Bij. Hij verdiende daar f 10 per week en als er een kind geboren werd, kreeg hij f 2.50 opslag. In de Tweede Wereldoorlog werd het pand in Rosmalen gevorderd door de militairen en verhuisde het gezin naar de Symon Pelgromstraat in Den Bosch. Daar hebben ze tot in 1944 gewoond. In dat jaar hebben ze een woningruil gedaan met iemand die op de Loonse Baan 187 in Vught woonde, vlakbij de IJzeren Man, maar ook vlakbij het concentratiekamp Vught. Die mensen wilden daar niet meer blijven wonen, omdat de gevangenen daar allemaal langsliepen met de bewakers en de honden. Vanaf de IJzeren Man is het het tweede huis rechts op de Loonse Baan. Het pand was eigendom van Smits, van de schoenenzaak uit Den Bosch. In het nabijgelegen Cromvoirt kon Ad bij de boeren gemakkelijk aan groenten komen, maar hij moest dan wel de hele kar kopen van de boer. Die kar trok hij zelf naar Den Bosch, naar de Hinthamerstraat, om zijn familie mee te laten delen. Iedereen vloog op die kar af. Later, toen de Vughterbrug opgeblazen was, kon hij dit niet meer doen. Ook heeft Ad in de oorlog veel onderduikers geholpen. Hij ging dan met textiel de dorpen af om die met de boeren te ruilen tegen voedingsprodukten. /002.jpg "body=[]") 's-Hertogenbosch: fraai poortje van ‘de Klomp’ in de Uilenburg (2006).De Uilenburg was toen nog niet het fraai gerestaureerde pronkwijkje van de Bossche binnenstad wat het nu is. Dat zou pas in de jaren ’60 gaan gebeuren. Het was meer een achterafstraatje met vervallen huizen. Het fabriekje was gevestigd in het pand ‘de Klomp’, nu een van de mooiste panden van de Uilenburg.3 Nadat Kees Braat in 1953 was ‘uitgekocht’, splitsten ook Ben en Ad in 1959 hun belangen. Ad koos voor de Uilenburg, en Ben betaalde hem nog een bedrag als uitkoopsom. Maar het liep mis met het atelier en Ad en Annie moesten opnieuw beginnen. Rond 1959 verhuisde het gezin naar de Orthenstraat, naar een bovenhuis boven een slagerij. Het pand was eigendom van de familie Meijs. Ad is in de salon begonnen met twee naaimachines en ging jupons (onderrokken, vaak van satijn of nylon) maken. Ook kocht hij grote partijen 2e -keus op. Dit was textiel met een klein productiefoutje. Hij herstelde dat en verkocht het vervolgens door, vooral aan marktkooplieden. Als hij bij de textielfabrieken kwam, kreeg hij altijd grote repen stof, die afgevallen waren tijdens de productie. Hij kon die gratis meenemen. Annie kreeg toen het idee om daarvan damesslips te gaan maken. In een mum van tijd hadden zij duizenden slips gemaakt, dit was dus pure winst: f 18 per dozijn. Er is in de Orthenstraat door Ad en Annie veel geld verdiend. Ze hadden een magazijn aan de Smalle Haven en in het Bokhovenstraatje. Alle slaapkamers lagen ook nog vol stoffen. Ze konden nog net in bed stappen. Toen Annie eens ziek was, kwam haar schoonzus haar opzoeken, maar kon haar niet vinden, omdat er een enorme berg nylons voor haar bed lag. In de keuken werd gewoond. In de jaren ‘60 was de grote ‘Amerikaanse’ keuken, zoals dat in die tijd genoemd werd, die Ad en Annie in de Orthenstraat hadden, in de familie legendarisch. Hij kostte het fabelachtige bedrag van f 4.000. Men was toen qua keukens niet meer gewend dat een granieten aanrecht en een gootsteen met een paar kastjes eronder. Vanuit Amerika kwamen de roestvrijstalen aanrechtbladen en dubbele spoelbakken in de mode met de rijen boven- en onderkastjes en alle mogelijke snufjes. Hij gebruikte hem ook als ontvangstruimte voor zijn klanten. In die keuken heeft hij grote zaken gedaan. Lange tijd, 36 jaar lang, hebben zij ook een sta-caravan gehad op Camping de Vondst in Cromvoirt. In mijn jeugd ben ik eens met mijn ouders meegegaan toen zij op bezoek gingen bij Ad en Annie in hun sta-caravan. Niet alle leden van de familie lijken op elkaar natuurlijk, maar Ad behoorde tot een toen in deze contreien veel voorkomend Boelens-type: Fors gebouwd, goedlachs, vlotte prater, levensgenieter, druk en opgewonden. /003.org.jpg "body=[]") De familie Boelens-Kusters op de 80e verjaardag van Annie Boelens-Kusters in 1998; v.l.n.r.: Peter en Anita Boelens-Kroet, Ben en Sylvia Boelens-Garcia Uy, Ad en Mariëtte Boelens-Paijmans, Wiliane en Ries van Meel-Boelens, Joke en Jack Boelens-Stabel, en Tonny en Christ Boelens-Kroet, zittend: Annie Boelens-Kusters.Ad is in 1965 in Boxtel een textielfabriek begonnen: ‘Tricotex’. Zijn ideaal was om met al zijn jongens samen te werken: Jack in de fabriek, Ad op kantoor, Ben op de baan voor de verkoop en Peter voor de technische kant, de machines. Christ werkte al voor zichzelf. Maar de schoondochters protesteerden: Bij je vader ben je nooit klaar en ze waren ook nooit klaar: ‘s Avonds werd er altijd tot 8 of 10 uur gewerkt. Ze maakten tricotage, ondergoed dus. Toen men eind jaren ‘60 steeds meer textiel ging importeren uit het Verre Oosten werd de concurrentieslag voor de firma Tricotex te zwaar. Wat de meisjes in de fabrieken in Thailand per week verdienden, dat verdienden de werkneemsters in Boxtel per uur. Er werkten 30 meisjes in de fabriek bij Ad en Annie. Op een gegeven moment zijn ze begonnen met loonconfectie. Ook in die branche kon te weinig winst gemaakt worden. Men kreeg f 3.50 voor een nachthemd. Er waren veel onkosten: De stof moest eerst gesneden worden, de kantjes moesten gemaakt worden, elastiekjes erin, de wasvoorschriften moesten gedrukt worden en erin bevestigd worden, plastic zakken erom heen. Dan moesten alle bestellingen klaargemaakt worden en kwam de vrachtwagen van Van Gend & Loos 20.000 stuks halen en na al dat werk had men dan weinig verdiend. Alle salarissen moesten er dan ook nog af. Men had het idee voor niets te werken. Alles bij elkaar heeft het gezin 12 jaar in de fabriek gewerkt. Helaas is het op een faillissement uitgelopen, maar dit heeft Ad niet meer meegemaakt. Na deze periode is Annie verhuisd naar een flat op het Hoogheem in Boxtel. Kinderen:
|
| Noten | |
| 1. | Nogmaals hartelijke dank aan mevr. J. Boelens-Kusters voor alle verhalen. |
| 2. | Volgens het BR van Den Bosch, maar het BR van Eindhoven, noch dat van Strijp geven hierover uitsluitsel. |
| 3. | In de familie wordt altijd gezegd dat het ‘de Klomp’ heette. Dit is in tegenspraak met de zichtbare situatie aldaar. Aan de linkerzijde van de Uilenburg is een open stukje met bankjes langs de Binnendieze. Links en rechts staan panden aan de straat. De fabriek van Ad zat in het linkerpand, dat over de Dieze loopt. Daarachter staat nog een hoog pand dat ook door Ad gebruikt werd. Echter, het pand dat aan de rechterzijde van het open stukje staat wordt kennelijk ‘de Klomp’ genoemd, getuige: een grote houten klomp tegen de voorgevel. Waarschijnlijk heette deze plek in de Uilenburg in zijn geheel De Klomp. |
J.M.B. Boelens en O.J. Nienhuis, Boelens een RK Groninger familie met een grote Bossche tak (2006)
Genealogie
Bossche Encyclopedie |