Van wie bende gij d'r ene?

Ze lagen zelden rug tegen rug. Meestal lepeltje-lepeltje. Of half verstrengeld, met verwarde haren. Zo streelden ze elkaar in stilte, links vooraan in de drogisterij. Ze hadden de tijd. Want zachte vegers verkocht m’n vader niet veel.

Van hem ben ik er een. Van Hems Alink. Witgejaste, kleine man. Dik. Ogen als slapende vulkanen. Slecht ter been, erfenis van polio die ook zijn zelfvertrouwen verlamde. In 1956 begon hij z’n buurtwinkeltje in de Pieter Breughelstraat op de Vliert. Na omzwervingen? Ja. Alleen op ruitjespapier van Van Dijk & Van Hees loopt een kaarsrechte lijn tussen A en B. In het leven van stervelingen, onder wie mijn vader, slingert het pad. Toeval, pech, hartstocht en honger zijn onze gids.

Mijn vader, zoon van de bovenmeester in het Twentse waaigat Beckum, vestigde zich in 1955 in Den Bosch. Achter hem lagen liefde, lering en labeur. Vóór hem: hetzelfde. Zijn leven zou voortaan naar Ossengalzeep, Molenaars Kindermeel en Old Spice geuren. Ter onderstreping van de fiducie in z’n eigen handelswaar nam hij dagelijks twee Witte Kruis-poeders en een teug Pleegzuster Bloedwijn. Zorgelijker was m’n vaders zucht naar Rennies: twee per uur tegen het zuur. Achteraf begrijp ik het: ‘maag’ is een oud woord voor ‘bloedverwant’. Als eerstgeborene bezorgde ik hem veel oprispingen.

Ik ben d’r een van Alink, de drogist die aan de ooievaarstrek kon aflezen hoeveel kraampakketten er in het verschiet lagen. Hij leerde me dat de wereld op krap 26 vierkante meter past: zijn aanprijzingen van Maja-zeep lieten de winkel naar Andalusische nachten, olijfolie en beloftes ruiken. Z’n liefdesverklaringen aan Birken Haarwasser voerden je naar het Schwarzwald; zijn lofzang op levertraan leidde naar de Noordelijke IJszee. Zelf hinkte hij niet verder dan Drielandenpunt en Monschau.

Voorbij het donkerblauwe gordijn achter de kassa lag Het Kantoortje, officieus steunpunt van R.K. Zielenzorg, EHBO, Boerenleenbank, Vincentius en woutenkiet. In dat hokje ging mijn vader huis- tuin- en stoeptegelleed met bijtende jodium te lijf, trok hij kapseizende huwelijken vlot en verijdelde hij het wanhopige plan van een klant uit de Bartjes, die rattenkruid wilde bestellen om z’n eigen Kenau Hasselaer te vergiftigen.

Aan de winkelgevel gaapte een gaper, symbool van pillendraaiers. Maar er gaapt nog iets. Hier, in deze tekst. Een gat: mijn moeder. Want al ben ik er een van Alink, ik ben er ook een van Baudoin. Of zoals Bosschenaren bij voorkeur bekken: Boudewijn, want de quasi-deftigheid van La Façade, La Gare en andere francofiele pronkzucht kan enkel de lokale vastgoedpatsers ontroeren.

Mijn moeder: Nel Baudoin. Stil, zwaarmoedig en trots. Ze was een van de tien kinderen van Willem Baudoin en Nel Trimbos. Na de dood van de pater familias in 1944 ontfermden zijn zonen Stan en Pim zich over de groothandel en winkel in borstelwerken, respectievelijk in de Orthenstraat en op de Markt. Eind 1955 belandde mijn moeder op het kantoor van het familiebedrijf.

Krap een jaar later is Hems Alink daar binnengestapt met een bestellijstje voor borstelwerken. Bij de jonge vrouw op kantoor heeft hij à contant betaald. Een week later stond hij opnieuw op de stoep. Voor nog meer vegers. Vijf dagen later weer. Zijn deurplatloperij wekte het idee dat de klaarblijkelijke smetvrees in De Vliert epidemisch was en zelfs de Muntel en Graafsewijk had bereikt. Tientallen vegers kocht mijn vader. Zonder blikken. Die schonk hij bij het afrekenen. Aan de vrouw op kantoor, die ik mijn moeder noem.

Eric Alink | Brabants Dagblad woensdag 18 mei 2011

Eric Alink

Eric Alink is geboren in Den Bosch, waar hij ook woont en werkt. Hij studeerde Nederlands MO-A en journalistiek. Als freelancer schreef hij voor met name de Volkskrant. Vanaf eind jaren tachtig was hij als redacteur hoofdzakelijk aan culturele initiatieven verbonden. Als zelfstandig journalist en schrijver werkt hij vanaf 1996 voor media, overheden, non-profitorganisaties en ondernemingen.

Sinds kort ontwikkelt hij ook langdurige journalistieke projecten. Zo kreeg hij in 2017 carte blanche om zich twee maanden vrij te bewegen in het basisteam Politie Den Bosch. Het resulteerde in de inside-serie 'Project Blauw', zeven spreads die in de zomer van 2017 in het Brabants Dagblad verschenen. NPO Radio 2 wijdde een reportage aan dit politieproject. Een nieuw embedded project is in voorbereiding.

bosschekroniek.nl

Schrijversportret: Eric Alink

gepubliceerd: 23 september 2012

Wat is schrijven? Waarom schrijf je? En waar schrijf je het liefst? Op deze prangende vragen geven Bossche schrijvers antwoord. In deze editie: Eric Alink. Journalist, schrijver en stadschroniqueur.

Gemaakt door Mijke Pol en Rob van Oijen / polvanoijen.nl

2010	Henri van der Steen 'Alles moet hier maar gezellig zijn' Brabants Dagblad zaterdag 5 juni 2010
2010	Redactie Kroniekschrijver kost Den Bosch 18 mille Brabants Dagblad dinsdag 8 juni 2010
2010	Henri van der Steen 'Ik heb oog voor het beschadigde' Brabants Dagblad dinsdag 8 juni 2010
2010	Coen Free 'Onder de Boschboom' Taal en vrijwilligers Bossche Omroep zondag 20 juni 2010
2012	De ondertiteling bij de film Den Bosch Eric Alink schrijft ook de komende tijd zijn stadskronieken. Dat geeft hem mooi de gelegenheid om het lege blad Den Bosch vol(ler) te schrijven. Jos van de Ven \| Brabants Dagblad donderdag 29 maart 2012 \| 26-27
2013	Geen volkslied om op te marcheren Eric Alink schrijft samen met Cor Swanenberg en het publiek een nieuw Brabants volkslied voor Radio 4. Mieske van Eck \| Brabants Dagblad donderdag 14 februari 2013 \| 30-31
2013	Weer een Brabants volkslied Brabant is een volkslied rijker. Eric Alink schreef een lied, zonder chauvinisme en met humor. Redactie \| Brabants Dagblad donderdag 21 februari 2013 \| 1
2013	Volkslied met een vette knipoog Het volkslied. Brabant raakt er nooit over uitgepraat. Er is er nu een vol humor bij. Mieske van Eck \| Brabants Dagblad donderdag 21 februari 2013 \| 34-35
2013	Grafrede voor vergeten doden Stadschroniqueur Eric Alink gaat laatste tocht van eenzame overledenen begeleiden. Mieske van Eck \| Brabants Dagblad vrijdag 22 maart \| 26
2013	Kleine levens, grote verhalen Scherp waarnemen, maar met mededogen. Dat doet Eric Alink in zijn Stadskronieken. Mieske van Eck \| Brabants Dagblad woensdag 23 oktober 2013 \| 26
2013	Jos van de Ven Geluk in slechts veertien letters. Brabants Dagblad donderdag 24 oktober 2013 \| 26
2015	Kroniek Alink is ook te duur Stadschroniqueur Eric Alink krijgt in 2017 vermoedelijk geen opvolger meer. Zijn functie staat op de lijst met bezuinigingen van de gemeente Den Bosch, in handen van deze krant. Bart Gotink \| Brabants Dagblad zaterdag 26 september 2015 \| 1
2016	Eric Alink Kijken is een sterk werkwoord De Boschloog (2016) 67
2016	Erik Alink Gratis kunst (1) Brabants Dagblad woensdag 1 juni 2016 \| Regio 2
2016	Eric Alink Top 10 Brabants Dagblad woensdag 15 juni 2016 \| Regio 2
2016	Eric Alink Top 10 (slot) Brabants Dagblad woensdag 29 juni 2016 \| Regio 2

2022	Eric Alink Toen Den Bosch zichzelf niet was Drukkerij Van der Heijden \| ISBN 90-9036-698-2
2023	Eric Alink Stadskronieken Booxs 2023 \| ISBN 90-9037-931-9

Bossche Encyclopedie |

Eric Alink

's-Hertogenbosch

Van wie bende gij d'r ene?

Eric Alink

Schrijversportret: Eric Alink

gepubliceerd: 23 september 2012

Henri van der Steen

Redactie

Henri van der Steen

Coen Free

De ondertiteling bij de film Den Bosch

Geen volkslied om op te marcheren

Weer een Brabants volkslied

Volkslied met een vette knipoog

Grafrede voor vergeten doden

Kleine levens, grote verhalen

Jos van de Ven

Kroniek Alink is ook te duur

Eric Alink

Erik Alink

Eric Alink

Eric Alink

Eric Alink

Eric Alink

Op deze pagina

Zie ook