Een groot en met de gevel evenwijdig aan de straat gelegen pand dat aanvankelijk min of meer vierkant was met rondgaande kappen, en in 1940 verbouwd. Later, voor Waterschap De Aa, met invloeden van de 'Bossche School', door architect Nico van der Laan ingrijpend verbouwd en samengevoegd met de panden Postelstraat 45 en 47.

Omdat de twee kleine kelders geen relatie hebben met het opgaand muurwerk behoren deze waarschijnlijk bij oudere bebouwing uit de late 18e of vroege 19e eeuw. De rechter kelder bezit nog een waarschijnlijk middeleeuws tongewelf.

De begane grond bezit een driedeling, haaks op de straat. Deze driedeling weerspiegelt de symmetrische opzet van de laat 18e-eeuwse voorgevel.

In de middelste beuk zijn hal en entree ondergebracht. Tot 1940 was het tochtportaal niet aanwezig en was de hal dus groter. Alle deuren bezitten authentieke empire omtimmeringen (eerste kwart 19e eeuw), terwijl ook de lambrizering en het eenvoudige, vlakke stucplafond met kaderlijst, hoekmotieven en 'zon-achtig' middenornament oorspronkelijk (begin XIXe eeuw) zijn. Alleen de deuren zijn deels vernieuwd, terwijl ook de wit-zwart marmeren tegel-vloer pas in een latere fase is aangebracht.

In de linker beuk bevindt zich tegen die voorgevel een spreekkamer, die in opzet geheel stamt uit de vroege 19e eeuw en een eenvoudig, hoogstwaarschijnlijk moderner, stucplafond bezit. Er is een fraaie witmarmeren stookplaats met kachel tegen de linker zijmuur en de lichttoetreding vindt plaats door drie 8-ruits schuifvensters. De kamer wordt omgeven door een hoge lambrisering en bezit een nog oorspronkelijke dubbele deur. De vloer bestaat uit parket.

Achter de kamer van de griffier is het trappenhuis gesitueerd. De trap dateert uit de vroege 19e eeuw en bezit een gecanneleerde trappaal en een leuning welke wordt gedragen door gesneden balusters.

In de rechterbeuk van het huis zijn de receptie en een grote vergaderkamer ondergebracht. De receptie bezit een stucplafond met randlijst en een rijk geprofileerd rond middenstuk met plafondhanger. In de voorgevel zijn wederom drie 8-ruits schuifvensters aangebracht en de aanwezige binnenluiken volgen de roedenverdeling in de ramen. De dubbele deur naar de bestuurskamer (inclusief de omtimmering) is nog oorspronkelijk en stamt uit het eerste kwart van de 19e eeuw.

De vergaderkamer zelf bezit tegen de rechter zijmuur een zeer rijk vormgegeven groen-zwart marmeren stookplaats op kolommen met messing kapitelen en basementen. In de stookplaats is een oudere (17eeeuwse) haardplaat opgesteld. Het meest in het oogspringend in deze ruimte is echter het gepolychromeerde stucplafond met halfronde randlijst met blad- en bloemmotieven en vierkante hoekstukken dat recent, in 2008, is gerestaureerd. Er is een aman-

In algemene zin geldt voor de verdieping hetzelfde als wat voor de begane grond geldt, namelijk dat de achterste helft van het huidige gebouw door de ingrijpende verbouwing van 1940 nauwelijks meer historische structuren bezit. Ook op de verdieping vinden we de driedeling van het gebouw terug. De ruimten zijn door allerlei secundaire wanden opgedeeld en de schouw is verdwenen. Mogelijk is er nog een oude balklaag, maar door de vlakke moderne zoldering van houten planken is dit niet meer na te gaan. Het trappenhuis is ook op dit niveau grotendeels oorspronkelijk. Het is uitgevoerd in empire-stijl en bezit gesneden balusters in de leuning. Ter plaatse van het trappenhuis is er in de zijgevel een oorspronkelijk glas-in-lood raam aangebracht.