afb. Daria Scagliola, 22 oktober 2013
|
De best bewaarde is een sluitsteen met een fraaie mannenkop, mogelijk een Christushoofd maar dan zonder nimbus, eveneens afkomstig uit een rechthoekig, smal gewelfvak. Het licht beschadigde gelaat wordt omzoomd door grotendeels afgebroken, krullend loofbladwerk en vertoont minieme sporen van polychromie. In het verleden werd de steen wel geduid als de ‘Vera Icon’ of ‘het ware gelaat van Christus’, dat op de door de Heilige Veronica aangeboden doek achterbleef toen zij Christus het zweet en bloed van zijn gezicht mocht vegen terwijl hij het kruis de berg Golgotha opdroeg.60 Doorgaans is bij deze uitbeelding de doornenkroon goed zichtbaar. De sluitsteen uit de Sint-Jan laat echter geen doornenkroon zien, waardoor de betekenis als Vera Icon niet waarschijnlijk is. | 54 |
| Noten | |
| 60. | Bouwloods i-75. Koldeweij 1989, 51. Deze suggereert de betekenis van Vera Icon en een datering in de dertiende eeuw. |
Ronald Glaudemans, De Sint-Jan te 's-Hertogenbosch : Bouwgeschiedenis en bouwsculptuur 1250-1550 (2017) 55
materiaal: kalksteen
Sluitsteen, omgekeerd als bouwmateriaal gebruikt voor de tegenwoordige kerk en bij de eerste restauratie gevonden. | 51 |
A.M. Koldeweij e.a., De Bouwloods (1989) 51
Harry Boekwijt, Ronald Glaudemans en Wim Hagemans, De Sint-Janskathedraal van 's-Hertogenbosch (2010) 43
Ronald Glaudemans, De Sint-Jan te 's-Hertogenbosch : Bouwgeschiedenis en bouwsculptuur 1250-1550 (2017) 54 (afb. 34), 55
A.M. Koldeweij, 'De expositie in de Bouwloods, verantwoording en catalogus' in: De Bouwloods (1989) 51
A.M. Koldeweij, In Buscoducis : Bijdragen (1990) 427
Jan Mosmans, De St Janskerk te 's-Hertogenbosch (1931) 44 (afb. 22)
C. Peeters, De Sint Janskathedraal te 's-Hertogenbosch (1985) 285
F.J. van der Vaart, 'Beeldhouwers uit de bouwloods van de Sint Jan : De sluitstenen' in: In Buscoducis Bijdragen (1990) 427