Tegenover het voormalig klooster der Clarissen stond oudtijds aan de Hinthamerstraat eene poort, die in eene Bossche schepenakte van 1504 genoemd wordt de Colverspoort, doch reeds in 1623 heette de Zusters van Orthenpoort, welken naam die poort, voor zooverre zij thans nog bestaat, ook nu nog draagt. Laatstgemelden naam ontleende zij aan het klooster, dat achter die poort stond en dat der Zusters van Orthen geheeten werd, omdat het zijn ontstaan dankte aan ridder Johan van Orthen, doordien deze daartoe bij zijn testament van 1409 zijne goederen had bestemd. Met behulp daarvan hebben daarop de Broeders des gemeenen levens te Zwolle omstreeks het jaar 1424 dat klooster opgericht en aan het hoofd daarvan gesteld hunnen medebroeder, den priester Johannes van den Zande 1).

De zusters, welke daarna in dit klooster kwamen, waren geen eigenlijke nonnen, want kloostergeloften legden ook zij niet af; zij leidden alleen maar met elkander een gemeenschappelijk leven volgens de Statuten van de Broeders des gemeenen levens.

Omstreeks het jaar 1444 werd dit klooster een zooge-

De Zusters van Orthen vonden haar bestaan in de

Volgens Schutjes t.a.p. IV blz. 479 kwam het Bossche Weversgilde 4) doch volgens van Heurn Beschrijving de Regeering van den Bosch er tegen in verzet, dat de Zusters van Orthen linnen weefden, op grond dat hare burgerij er te veel schade door leed; om die reden zette omstreeks het jaar 1435 het grootste gedeelte der Zusters van Orthen zich als succursaal van het Bossche klooster te Vught neder, alwaar het alstoen de linnenweverij ging uitoefenen; ook bouwde het daar toen eene kapel 5). In 1473 wilden de Zusters van Orthen, welke zich te Vught hadden nedergezet, zich van het Bossche moederhuis losmaken en een eigen pater en mater kiezen, doch zoodra kwam dit niet aan de Bossche Zusters van Orthen ter oore of dezen begaven zich met vele pleiten en schuiten naar Vught, van waar zij hare collega's met haar huisraad naar haar klooster in den Bosch brachten; van toen af aan waren al

In het jaar 1481 logeerden in het klooster der Zusters van Orthen Maria van Bourgondie, de gemalin van Aartshertog Maximiliaan van Oostenrijk en hun driejarig zoontje Philips, dat later den naam kreeg van Philips den Schoone; zij gaf tijdens haar verblijf in dit klooster daaraan eene som gelds om daarvoor een nieuw altaar te laten maken.

Het klooster der Zusters van Orthen bezat te den Bosch, behalve de eigenlijke kloostergebouwen en de reeds gemelde kloosterkerk, welke aan den H. Andreas, apostel en de H. Agnes was toegewijd, ook nog groote tuinen, welke zich uitstrekten van af de Schilderstraat tot aan de straat, genaamd In de Boerenmouw en die doorliepen tot aan den Wal.

Hoewel het, als gezegd, geen eigenlijk klooster was, werd toch het klooster der Zusters van Orthen na de reductie van den Bosch in 1629 door den Staat genaast; deszelfs Zusters mochten daarin evenwel blijven wonen totdat zij uitgestorven waren, wat omstreeks 1692 zal zijn geschied, want op 24 November van dat jaar werd door Johan baron van Leefdael, heer van Liessel, oud-president schepen en raad van den Bosch, in zijne hoedanigheid van rentmeester-generaal der Episcopale en andere geestelijke goederen, het Zusters van Orthenklooster verkocht, alsmede 't huys hier hevoren bewoont by de major-commandant der stadt, welk huis ook een deel van dit klooster schijnt geweest te zijn en in de straat de

Van Heurn zegt in zijne Beschrijving, dat na dezen verkoop: de kerk en verscheide gebouwen van dit klooster zijn afgebroken en de plaats (er van) in moestuinen veranderd; veele gebouwen van hetzelve zijn echter thans nog in weezen; een van die word door den eigenaar bewoond, en de overige verhuurd; eenige perceelen zijn (later) afzonderlijk verkogt, waarop burgerhuizen gebouwd zijn.

Van het klooster der Zusters van Orthen zijn thans nog overig een poorthuis en het huis van de Mater, welke gebouwen staan over de Dieze, aan het eind van de straat, de Zuster van Orthenpoort genaamd, alsmede het zoogenaamde Pand, dat aan het einde van het straatje, de Louwsche poort geheeten, en wel aan de overzijde der Dieze staat en thans genummerd is 47. Dit laatste gebouw is met eenen daarbij behoorenden tuin door genoemden Rogier van Heze gemaakt tot eene stichting, bestemd tot huisvesting, tegen betaling eener geringe huur, van onvermogende, alleen zijnde mannen en vrouwen. Het merkwaardige van deze stichting is, dat aan haar geen testament of andere schriftelijke wilsuiting van den oprichter ten grondslag ligt, maar dat haar substraat enkel en alleen is zijn mondelinge en alzoo niet beschreven wil. Waarschijnlijk uitte Rogier van Heze zijnen wil tot oprichting van die stichting slechts mondeling, omdat het met de stichting van Hesther van Griensven gebeurde hem zal hebben afgeschrikt om eene stichting bij testament of andere akte in het leven te roepen. Zijne rechtverkrijgers hebben steeds zijnen wil geëerbiedigd en zoo is het geschied, dat de stichting van Rogier van Heze ten slotte een zelfstandig bestaan heeft gekregen, ondanks dat daarvan geen stukje papier aanwezig is en dat zij nog altijd bestaat. Dientengevolge wonen ook nu nog, tegen eene zeer lage huur, onvermogende mannen en vrouwen