76. Mierlo

Sint-Luciakerk, Mierlo.¹⁷⁴

Mariaklok, 1414
Dm: 117 cm
Gw: c. 975 kg
Toon: f
O.r.nr. 6 M 26 I

Gieter: onbekend (toeschrijving Jan van Hyntham)

Deze klok uit de Bossche school is met gieters uit het geslacht Van Hyntham (tot circa 1440) in verband te brengen. Kenmerkend zijn de dubbele punt als woordscheiding en het vermelden van de maand dat het gieten van de klok plaatsvond. Het aanvangskruis daarentegen in de vorm van een achthoek komt elders in Brabant niet voor. De tekstrand wordt aan boven- en onderzijde door twee sierringen ingesloten. Volgens Getulius Arts is de klok te vergelijken met de Katrinaklok van Heusden (1412, cat. 134). De klok in Mierlo heeft een hoge kroonstapel en gladde kroonarmen, op de schouder zes sierringen en twee aan boven- en onderzijde rond het opschrift. Zij wordt meestal toegeschreven aan Jan van Venlo, maar qua datering is dat niet mogelijk. In de toren hing wel een klok van deze gieter uit het jaar 1461. Getulius beschreef haar als volgt: + Sancta Maria + anno (dubbelfiguur) domini + m : cccc : lxi (vaas met 3 lelies) ian + van vendlo (leeuw). Deze tweede Mariaklok (6 M 26 II), met toon 'd', een doorsnee van 142,5 cm en een gewicht van 1768 kg, had na de oorlog een scheur in de kop. In de zomer van 1947 werd pastoor Th. van Lierop hierop attent gemaakt bij het aanbrengen van veranderingen aan de toenmalige luidinrichting.
Tijdens de werkzaamheden is geconstateerd dat het ijzeren klepeloog van de grootste klok voor roestvorming in de kop had gezorgd. Er werd advies gevraagd bij architect J. Janzen uit 's-Gravenhage, deskundige van Monumentenzorg. Hij raadde Eijsbouts aan om het roestend klepeloog te verwijderen en de scheur af te boren. Dat kostte echter geld en er gebeurde niets. Pas in 1953 werd met toestemming van de Rijksdienst voor Monumentenzorg en na advies ingewonnen te hebben van professor A. Smijers van de Klokken- en Orgelraad (n 2143/53) de oude klok hergoten. Op de slagring van de nieuwe klok kwam te staan: ME REFUDIT EIJSBOUTS ASTEN 1953.
Men had wel oog voor de monumentale waarde van de klok en men nam grote zorgvuldigheid in acht voordat tot het hergieten van een oude klok werd overgegaan. Jammer dat er in die tijd niet aan werd gedacht de klok te sparen en een museale functie te geven. De prijs van het oude metaal drukte de aankoopsom van de nieuw te gieten klok zodanig dat nog tot midden jaren zestig op deze wijze veel historisch belangrijk materiaal verloren ging.
Bron:
Koninklijke Eijsbouts, nr. 30746 en nr. 51266; Nationaal Beiaardmuseum, Asten.