Bossche Encyclopedie | Archeologisch monument Klooster Coudewater

Archeologisch monument Klooster Coudewater

monumentcode: SOM1028
datum aanwijzing: 30 november 2021
status: beschermd

Klooster Coudewater

Het kloosterterrein Coudewater dat dateert uit de 15e eeuw ligt op een smalle dekzandrug grenzend aan de huidige beekloop van de Ingelandsche Stroom. Het voormalige kloosterterrein heeft een hoge archeologische verwachting op het aantreffen van muur- en funderingsresten en uitbraaksleuven van (bij)gebouwen, waterputten, greppels, grachten en infrastructuur behorende tot het kloosterterrein Coudewater. Resten uit deze periode worden vanaf 60 cm –mv verwacht.

Op de geomorfologische kaart is het plangebied vanwege de ligging in een bebouwd gebied niet geclassificeerd. Ter hoogte van de oude kern van het landgoed kan door extrapolatie van de omringende geomorfologische eenheden met enige zekerheid worden vastgesteld dat dit gedeelte in een vlakte van ten dele verspoelde dekzanden ligt. Ten zuiden van deze dekzandvlakte komt volgens de geomorfologische kaart hoogstwaarschijnlijk een smalle dekzandrug voor. Deze dekzandrug vormt de noordelijke begrenzing van een beekdalbodem.
Het betreft hier het beekdal van de Ingelandsche Stroom.

Het plangebied ligt ca. 2 m hoger ligt (5,5 à 7,4 m +NAP) dan haar omgeving (3,2 à 5,5 m +NAP). Het heeft er alle schijn van dat het plangebied in het verleden is opgehoogd.
Wanneer deze ophoging heeft plaatsgevonden is vooralsnog onduidelijk. De laagtes in het zuiden lijken gerelateerd te zijn aan de voormalige gekanaliseerde loop van de Ingelandsche Stroom. Ter hoogte van dit water heeft langs de oorspronkelijke Berlicumseweg een sluis gelegen.

Tijdens het proefsleuvenonderzoek (uitgevoerd tussen 22 februari 2021 en 25 februari 2021) zijn resten uit late middeleeuwen B tot en met de nieuwe tijd gevonden. Samen vormen ze vindplaats 1. De vindplaats beslaat het gehele centrale deel van het onderzoeksgebied. Een deel van de sporen kan in verband worden gebracht met het gebruik van het klooster, het ondergrondse muurwerk aan de zuidwestkant van het gebouw hoort waarschijnlijk bij een latere fase. De gracht, die is aangegeven op de kadastrale minuut van 1811-1832 en in de proefsleuven is gevonden (en ook al in een boring in het vooronderzoek) heeft waarschijnlijk het kloosterrein begrensd. Er zijn geen aanwijzingen dat het oostelijk deel van het terrein tot het kloosterterrein heeft behoord. Hier zijn evenmin archeologische sporen uit andere periodes gevonden. Tot vindplaats 2 worden de paalsporen uit put VI gerekend. Deze vindplaats is mogelijk in de prehistorie te dateren.